Mechanizm powstawania dalekowzroczności

Chociaż istnieje taka choroba jak starczowzroczność, to nie jest ona de facto bezpośrednim odwzorowaniem dalekowzroczności. Dalekowzroczność wcale nie musi wynikać z procesów starzeniowych oka, a najczęściej jest efektem nieproporcjonalnej budowy gałki ocznej, a dokładnie – skrócenia jej rozmiarów przednio-tylnych. W efekcie takiej nietypowej budowy oka, wiązki promieni świetlnych są ogniskowane ponownie już za siatkówką, a to powoduje nierzeczywiste odwzorowanie obrazu.

Problem przy widzeniu krótkim i długim

Chociaż dalekowzroczność kojarzy się tylko z jednym rodzajem problemu, może prowadzić do nasilenia innych kłopotów ze wzrokiem lub nawet pojawienia się innych przypadłości jak chociażby zez. Wynika to z faktu, że osoba cierpiąca na dalekowzroczność musi napinać mięsnie gałki ocznej aby wymusić akomodację przedmiotów zlokalizowanych daleko, ale jeszcze mocniej napina te mięśnie przy próbie ostrego widzenia przedmiotów bardzo daleko widzianych.

Choroby towarzyszące

Dla osób cierpiących na te przypadłość oznacza to stan ciągłego napięcia oczu, co oczywiście przekłada się nie tylko na codzienny dyskomfort w życiu codziennym. Wraz z wiekiem naturalne zdolności akomodacyjne oka i samego człowieka zdecydowanie spadają, więc problem narasta, a przy okazji może wywołać choroby towarzyszące – niekoniecznie skrajną ich formę, jak zez, ale stany zapalne, bóle migrenowe głowy itp.